در سال 1963 سرگی کارلیف موسسه ی زیست پزشکی را در شوروی بنا نهاد. بعد ها و در سال 1971 اولین مدل برنامه ی سفر به مریخ در این موسسه شبیه سازی شد. می توان گفت که بهترین روش برای پردازش سفر های فضایی، شبیه سازی آن ها روی زمین است. این شبیه سازی می تواند از همه نظر سیستم های ارتباطاتی، مکانیزم فضاپیما، روانشناسی فضانوردان و غیره مد نظر قرار بگیرد.
همواره سفرهای بین سیاره ای تفاوت هایی با سفر های روی مدار زمین دارند. یکی از تفاوت ها این است که در سفر های بین سیاره ای فضانورد نمی تواند از فضاپیما خارج شود. تفاوت دیگر آن است که دور شدن از زمین در سفر های بین سیاره ای سبب تاخیر در انتقال سیگنال های رادیویی می شود. این امر موجب می شود تا ارتباطات با مرکز کنترل با مشکل روبه رو شود. هم اکنون چندین شرکت هوافضای روسیه از جمله کمپانی انرژی و مرکز آماده سازی فضانوردان “گاگارین” با همکاری سازمان فضایی اروپا و آژانس فضایی آلمان و همچنین کانادا در حال کار روی پروژه ی Mars-500 هستند. در این پروژه برخی شرایط انجام ماموریت روی سطح مریخ شبیه سازی می شود. این آزمایش ها در چند قسمت (ماژول) انجام می شود. در قسمت اول امکانات لازم برای زندگی (مانند آشپزخانه) وجود دارد و این قسمت شامل 6 اتاق است. قسمت دوم شامل تجهیزاتی نظیر گرم کن و سرد کن است. در قسمت سوم ادوات کامل پزشکی و دندان پزشکی قرار دارند. قسمت چهارم را وسیله ی فرود تشکیل می دهد. ترکیب بندی ماژول ها با موافقت کمپانی روسی انرژی انجام شد. یکی دیگر از هدف های اصلی این پروژه آگاه شدن از سلامت و سطح زندگی فضانوردان در طول سفر های فضایی است. سیستم تهویه در این پروژه به گونه ای است که در ابتدا هوا ازماژول کشیده می شود و ضایعات آن از بین می رود و سپس آن را به وسیله ی اکسیژن اشباع می کنند. مدیر فنی این پروژه یوگنی پاولیوچ دیومینا تاکید کرد که افراد شرکت کننده در این پروژه شرایطی مانند یک سفر فضایی را خواهند گذراند. بازگردان: صبا اکبری منبع: مجله ی مکانیک عمومی اکتبر 2007 سایت:
|
|||||||
