دكتر راث بامفورد ، پژوهشگر آزمايشگاه آكسفورد شاير مي گويد” تا زمانيكه مشكل محافظت در مقابل اين پرتو ها بر طرف نشود ، فضا نوردان در مسافرتهاي بين سياره اي با خطر مرگ روبرو خواهند بود.

دانشمندان ايده استفاده از يك ميدان مغناطيسي براي منحرف كردن ذرات باردار كه توسط فورانهاي خورشيدي و فضاي بين سياره اي گسيل مي شوند را از كره زمين عاريه گرفته اند.

سياره ما خطرناكترين پرتوهاي خورشيدي و طوفانهاي ذرات را با استفاده از ميدان مغناطيسي موسوم به مگنوسفر كه بصورت طبيعي ايجاد مي شود منحرف و دفع مي كند.

بامفورد مي گويد اين راه حل كه طبيعت آن را پيش پاي ما گذاشته داراي جنبه هاي خاصي است كه بسيار جذاب است.

يكي از اين جنبه ها مقايسه سپر هاي مغناطيسي سبك و كم هزينه با سپرهاي فلزي حجيم و سنگين است. هزينه سوار كردن و حمل سپرهاي فلزي بسيار زياد و حركت دادن آنها در فضا مستلزم سوخت زياد است.

بامفورد ادامه مي دهد كه سپر مغناطيسي مزيت ديگري هم دارد. بر خلاف سپرهاي فلزي ، اين سپر بعد از اينكه سالها توسط پرتوها بمباران گردد آلوده به راديو اكتيو نمي شود.

وي مي گويد ” براي توسعه اين فناوري جديد مي بايد از دانشمندان دانش همگداخت استفاده كرد زيرا اين دانشمندان در زمينه كنترل ميدانهاي مغناطيسي درون راكتورهاي اتمي تخصص دارند.”

به عقيده بامفورد نخست مي بايد ثابت شود كه يك ميدان مغناطيسي به اندازه يك فضا پيما عملي خواهد بود و اينكه توانائي دفع پرتوهاي كيهاني را خواهد داشت. بعد از مي بايد اين تجربه از آزمايشگاه خارج و بطور عملي بكار گرفته شود.

پژوهشگران ديگر هم بر اين عقيده هستند كه يك ميدان مغناطيسي رويكردي منطقي براي حفاظت از جان فضا نوردان خواهد بود.

پروفسور روبرت وينگل از كه به مدت طولاني بر روي اين ايده كار مي كند مي گويد” اين يك انتخاب كاملا عملي است”. وي به كاربردهاي ديگر اين نوع سپر اشاره مي كند از جمله حفاظت از فضا نوردان در ماه و مريخ كه بقاياي پراكنده ميدانهاي مغناطيسي در آنجا وجود دارند.

همچنين ، مي توان از برخورد پرتوها با يك سپر مغناطيسي بعنوان يك راه بسيار موثر براي شتاب دادن به فضا پيما ها در سفر هاي طولاني استفاده كرد. اين مورد شبيه استفاده از بادبان در يك كشتي مي باشد.